Czy Bytom może być magiczny? Słów parę o niefikcyjnym bycie.

Umówmy się, że dla gościa pochodzącego z serca Mazur, który czas studiów spędził w Gdańsku, a swoje prawie całe dorosłe życie w Krakowie, ewentualna magia Bytomia powinna pozostać w sferze „fikcyjnego niebytu” (cophyright by Pink Panther?).

Powinna...

Dla mnie i dla dwóch bliskich memu sercu przedstawicielek płci pięknej, była to podróż z krainy wyobrażeń o Bytomiu, do niezwykłej i zaskakującej realności. Pierwszym zdziwieniem było to, że jedziemy przez miasto pełne zieleni. Bujna roślinność skrywająca, wstydliwie rdzewiejące monumenty, świadczące o niedawnej przemysłowej potędze.
Przy ruchliwych ulicach zieleni brakło i przepiękna do niedawna secesja pokryła się zmarszczkami odpadających zdobień i pudrem przydrożnego kurzu.
Fakty, przyroda i ludzie, skomentowałby klasyk.

Ale równocześnie trwała inna podróż. Wraz z przekroczeniem progu hali nastąpiło gwałtowne przemieszczenie ze świata wirtualnych bytów w świat realnych ludzi. Przejście ze świata wyobrażeń i intuicji, w świat ludzi z krwi i kości.

Nie wiem, czy jeszcze choć raz będzie mi dane przeżyć coś takiego...
Ręce wyciągające się geście powitania, w większości nieznane uśmiechnięte twarze i dużo więcej mówiące nicki kolejnych Nawigatorów...

***

Ostatni tydzień spędziłem w poczuciu, że czas jest potwornie kurczliwą materią, a TA niedziela dała mi odczuć, że można ją ścisnąć jeszcze bardziej.
Rozetta dla największego „czasokurczyciela” niewątpliwie należy się Valserowi. Świetne tematy prelekcji, znakomici mówcy. Grzech nie korzystać (tu muszę się przyznać, że jednak trochę grzeszyłem).
Ale na pokuszenie wodziły książki na stoiskach wystawców.
O rosnącej potędze Kliniki Języka, wszyscy tutaj bywający, mamy mgliste pojęcie, ale napiszę szczerze, widok stanowiska dowodzonego przez Gabriela autentycznie mnie poraził. To prawdziwy magazyn amunicji najcięższego kalibru. Większość wydanych tytułów, zgromadzonych w jednym miejscu to niezwykły widok. Prawie połowa pozycji w twardych oprawach. Książki nienaganne graficznie. Trudno przejść obok i nie sięgnąć nawet po to, co już się ma na swojej półce.
Pozostałe stoiska także pełne bardzo dobrych książek. Pola treści...
A tuż tuż obok pani Agnieszka prezentująca kalendarz z reprodukcjami swych niezwykłych obrazów...
A jeszcze bardziej tuż obok, pan Hubert, który na swych komiksach tworzy najbardziej niezwykłe graficzne dedykacje. Takie rysunkowe cuda wyczarowywane na naszych oczach. Ujrzeć zachwyt w oczach swego dziecka – bezcenne.
Dziękuję panie Hubercie. To będzie JEJ książka. Może Pan być pewien, że „Wilcza gontyna” znalazła zatwardziałą właścicielkę (z trudem pożyczyłem komiks do przeczytania).
No ale to nie wszystko, bo pani Agnieszka z dumą pokazuje swój japoński obrazek oprawiony w sposób tak niezwykły, że cmokamy nad każdym detalem. A Tropiciel rozpoczyna swą opowieść o grafikach, miedziorytach, wycinankach i kieruje nas do stanowiska po przeciwnej stronie (ale jak najbardziej obok).

No i w ten sposób nurkujemy rodzinnie w kolejnych niezwykłościach. Tym razem tworzonych pieczołowicie w „Sztuce cięcia”. Sarmata oprawiony w papier florencki, obrazkowa litania do Matki Świętej. Order zaklęty w misterne ramy. Miedzioryty? wtopione w szmaragdoturkusy? Nie wiem jak to opisać. Więc musicie sobie wyobrazić, że te cudeńka oprawione w gamy zieloności nie były na sprzedaż... Za to mieliśmy niewątpliwy zaszczyt nabycia tego niezwykłego tryptyku, który możecie podziwiać poniżej...

No a za chwilę Magazynier zaprasza nas do kolejnego odejścia na bok - na prywatny panel dyskusyjny toczący się przy zupie meksykańskiej. Pink Panther, Tropiciel, kreatorka Akademii Radia Wnet, Magazynier. Tematów tyle, a czas goni. Za chwilę trzeba zerknąć na to, kto zgarnie Rozetty i posłuchać dyskusji bloggerów.

I tyle...Świst bata i trzask. Koniec.

Jeszcze tylko Parasolnikow mówiący na pożegnanie: „Napisz”...

No i wieczór. Dzieci z nosami w komiksach, moja druga połowa z listami Zyty Gilowskiej, a ja w lekkim rozmyśleniu, czy Bytom może być magiczny...

Aha a jutro. Krótki wykład o tym, w czym Coryllus przypomina Hugona Kołłątaja...

	betacool
	12 czerwca 2017 16:56