Dziś jest trochę nietypowo, bo ten obrazek, który widzicie, to wcale nie jest okładka jednej z makulektur. Ot, spacerując po Krakowie ujrzałem wielki bilboard, reklamujący jakiś nowy bestseller i stwierdziłem, że warto podjąć kilka refleksji nad pytaniem, które na nim widnieje.
Ja nawet mam wrażenie, że nad tym pytaniem głowił się prawie cały Uniwersytet Naszego Wieku, o którym mogliśmy się dowiedzieć paru ciekawych rzeczy, ze wspomnień profesora Weitrauba. Tak, naukowcy owej akademii głowili się, czy społeczeństwa, które przeżyły rewolucję, a także dwie światowe wojny, są już gotowe, by przed tym pytaniem stanąć.

No i stwierdzili, że chyba jednak nie...

Jeśli wrócimy do wspomnień Weintauba, to musimy stwierdzić, że jego próby oddzielenia życia Kochanowskiego, od jego poezji i opisanych tam włoskich miłostek opłacanych podarkami i pieniędzmi, dziwnych finansowych operacji, politycznych niekonsekwencji - wyglądały urzekająco niewinnie.
To jest takie – no wiecie Państwo, może on miał swoje słabostki, ale to, co znajdziemy w jego wierszykach wcale nie musi oddawać, tego co dokładnie się wydarzyło. Tak, tak – Weinraub to stara szkoła. On próbował ocalić pomnikowy charakter odrodzeniowego wieszcza, a dziś stojąc pod potężną reklamową tablicą musimy zrozumieć, że czasy są inne.
Nie tylko czasy są inne, ale inni będą tych czasów bohaterowie. Skończyła się epoka wybielania bohaterów i pucowania na błysk ich życiorysów, epoka walki o to, by oddzielając życiorys od twórczości nie dopuścić do tego, by czytelnik doszedł do jednej prostej konkluzji:
- Jak to? Ta świnia, hochsztapler i dziwkarz ma mnie czegoś mądrego nauczyć?

Teraz będzie inaczej, a może już od jakiegoś czasu jest inaczej – sprzedawane nam fabułki prowadzone będą takimi ścieżkami, by pokazać, że nasz nowy bohater może robić wszystko, nie zważając na wszystko i to, co zramolali moralni konserwatyści uważają za świństwo, podłość, degenerację i szmacenie się, jest najprostszą drogą do tego, by ukazać, że ma się umysł wybitny. Wszak tylko umysły wybitne mogą się wyrwać z węzłów moralnych przesądów i zerwać krępujące więzy prawa.
Tak proszę Państwa. Stoimy przed ogromną reklamową tablicą, która jest drogowskazem i zachętą do bycia wybitnym – trzeba się tylko wznieść nad prawne i moralne ograniczenia, a sukces będzie nasz – napiszemy wtedy niezwykłe książki, nakręcimy odjechane filmy, zapuszkujemy swoje gówno i będziemy je sprzedawać na wagę złota. A jeśli nam coś nie wyjdzie, to chyba tylko z tego względu, że byliśmy za mało konsekwentni w tych swoich transgresjach i powinniśmy pójść jeszcze dalej, a jeśli nie dalej, to może przynajmniej bardziej gromadnie…

Dekalog, albo wybitność – wybór należy do Ciebie.
Bo cóż jest po drugiej stronie? Nudna świętość, która rodzi się w codziennym znoju, pracy i męczącej konsekwencji i uczciwości. Zatwierdzają ją równie nudni i marudni kościelni pasterze. A przecież można bardziej brawurowo, odważniej, z większym rozmachem. Docenią cię wtedy szybko i bez zbędnych formalności profesorowie uczelni i współcześni krytycy.
Oto jest droga...można nią pójść odpowiadając na jedno proste pytanie z plakatu...

To tyle tytułem wstępu do kolejnej makulektury – to będzie taka książka, która udaje, że jest, bo tak naprawdę, to jej nie było i to wcale nie będzie książka z tego plakatu.

	betacool
	6 października 2017 15:21