makulektura.pl

Niedzielne cudka z Beta-ogródka

Kretowisko.

 

Witold przechadzał się po ogrodzie. Był w kiepskim nastroju. Pobyt Prezesa na Capri się przedłużał, ale wyznaczona już była data powrotu i ich spotkania. Wiedział, że będzie ostro przepytywany w sprawie Śląska… Idąc przez trawnik stanął przed usypanym kopczykiem.

- Jasny gwint. Znowu to ryjące parszystwo…

Wiedział, że czeka go długa walka, a kret był jednym z najgorszych ogrodowych przeciwników. Zdawał sobie sprawę, że wkrótce czeka go widok kolejnych wyskakujących pryszczy na gładkiej i wymuskanej cerze trawnika.

Usiłował sobie przypomnieć, czym i jak długo leczył tę wysypkę ostatnio…

Ktoś doradził mu, żeby wlewać w krecie korytarze maślankę, ktoś inny, by wrzucać skórki od cytrusów, potem jeszcze dokupił cuchnące paskudztwo, a nawet piguły z karbidu, które trzeba było zalewać wodą. W końcu zastosował tyle środków, żeby się pozbyć kreta, że sam już nie był pewien od którego z nich należałoby zacząć tym razem.

Widok krecich kopców i myśli dotyczące spotkania z Prezesem, niosły go silnym nurtem ku zupełnie niezwykłym konkluzjom.

- Widzę tylko kopce, nie widzę połączeń…

Szybkim krokiem pomaszerował na ganek. Otrzepał obuwie obstukując nim  środkową kolumnę i pobiegł do gabinetu.

Chwycił za telefon:

- Mariusz?

- Cześć Witek, co tam słychać…

- Słuchaj Mariusz, mam problem. Widzę kopce, a nie widzę połączeń.

- Jakie kopce Witek?

- Mariusz, musisz mi pomóc z tym Śląskiem, my widzimy skutki, a nie dostrzegamy tuneli, połączeń, nie widzimy tego, co się dzieje pod ziemią!

- Pod jaką ziemią Witek, w kopalniach?

- W jakich kopalniach… Mariusz analityka mi padła, potrzebni mi spece od niewidzialnych połączeń.

- Witek, o czym ty gadasz, przecież wszystko gra, mamy na Śląsku małe problemy, ale przecież w porównaniu do tych z Hiszpanii, czy Belgii, to u nas mały pryszcz.

- Pryszcz?! Jaki mały pryszcz! Ja ci mówię, że to kretowisko, i to takie, że niedługo sobie na nim nogi połamiemy. Mariusz musisz mi pomóc!

- Dobra, ale jak?

- Mariusz, ja potrzebuję wiarygodnych analiz, ja potrzebuję paru bloggerów, oni już kiedyś o tym pisali, ostrzegali, ja ich potrzebuję i to zaraz.

- Witek, o co ty mnie prosisz? Przecież wiesz, że rozprawa z tą internetową tłuszczą to nasz ogromny sukces, chcesz żeby to warcholstwo znów się w internecie pojawiło?

- Mariusz ja Ciebie nie proszę o reaktywację całej tej zgrai. Proszę cię o dwóch na początek.

- Których dwóch?

- Jeden zajmował się trochę Anglią i miał wydawnictwo Lecznica Języka, a drugi mieszkał w Katowicach i czasami pisał o Śląsku.

Przez chwilę w słuchawce trwała cisza mącona dźwiękami stukania w klawiaturę.

- Mam ich, Witek.

- Jak to ich masz? Co oni teraz robią? Piszą cokolwiek i gdziekolwiek?

- Nie, nie piszą. Jeden robi jakieś pogadanki dla dzieciaków. Gada o historii i szkoli z fechtunku. Nie mogliśmy posłać tam żadnego agenta, ale jeden z naszych posłał do niego swojego syna. Mam napisane w raporcie, że jak dzieciak wrócił z tego szkolenia, to cały dzień biegał po mieszkaniu machając patykiem i krzycząc od czasu do czasu „Tytus de Montfort” albo „Szymon de Zoo”!

- A ten drugi?

- Znalazł robotę w hipermarkecie.

- Na kasie?

- Nie, w dziale muzycznym. Mam tu raport, że są nim zachwyceni, bo przed świętami tak im podkręcił sprzedaż płyt, że dział muzyczny zrobił prawie połowę tego, co dział monopolowy. Dali mu podwyżkę. On cały czas się domaga, żeby kierować działem książek, no ale wiesz, że ma do tego za wysokie kwalifikacje i na to nie możemy pozwolić.

- Wiem, wiem – rzucił Witold.

- To co jam mam z nimi zrobić Witek?

- Rób co chcesz ale ci dwaj muszą znowu zacząć pisać!

- Wiesz, Witek, że ze mną jak z dzieckiem. Napisz mi zobowiązanie, że ewentualne skutki ich wywrotowej działalności bierzesz na siebie, a ja już wymyślę sposób jak ich do klawiatury zagonić.

***

Witold wiedział, że dużo ryzykuje, ale wiedział też, że nie poradzi sobie bez speców dostrzegających niewidzialne dla niego połączenia.

- Kretowisko – mruknął i nie wiedzieć czemu, myśli zaniosły go het w dawne czasy, gdy miała nastąpić pierwsza poważna rekonstrukcja rządu. Wszyscy się wtedy głowili, kto będzie premierem, a przecież wystarczyło zerknąć do nic nie znaczącej humoreski, którą dawno temu zaczął zamieszczać w sieci, gość, który pisał o starych książkach i o kretowiskach w ogrodzie.

http://betacool.szkolanawigatorow.pl/nrd-owskie-znaczki-pana-ministra

---

tagi:

	betacool
	10 grudnia 2017 17:34

19     1998    12 zaloguj sie by polubić