Ja pierniczę....ale jaja...specjalnie to dla niego sprokurowali i wycięli z blachy. 

Nie mam pojęcia o co tu chodzi. Możemy się naprawdę poczuć jak Pan Samochodzik. 

Od rana za to tłucze mi się po głowie taka myśl:

"Są dwie drogi – zamiana śmieci w relikwie i relikwii lub potencjalnych relikwii w śmieci".

Jak widzę pochodził z rodziny zajmującej się kopalinami. Trochę o tych tematach wkrótce pogadamy.

O Graalu i Walencji jest dużo artykułów i linków.

Medalik komunijny to chyba nie jest, skoro odzanaczono nim tylko piątkę Polaków...Skąd ta wikipedyczna legenda się wzięła i skąd obrazek tego orderu bez słowa komentarza na stronie Archidiecezji?

Kielich z Walencji przypomina ten z orderu. 

Wiedzieli na wiele godzin przed odlotem. Zwiad im doniósł. 

Zapomniałem dodać, że można sobie egzemplarz orderu kupić:

https://www.todocoleccion.net/militaria-medallas/medalla-o-condecoracion-esmaltada-desconocida-santo-grial-anos-70~x41312831

O beatyfikacji Szumanna wiedziałam, ale nigdy przez usta mi nie przejdzie modlitwa do niego. Tak. Ma rację Coryllus, kiedy napisał o zamianie śmieci w relikwie. Można powiedzieć, że "zaczęło się". Teraz Szumann, a jutro? Kto wie? Epoka gnojówki przed nami. 

Same ciekawe tropy!

Zdziwiło mnie strasznie, że Retinger został nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla w 1958 roku.
W internecie znalazłem informację, że jego kandydaturę wysunął norweski dziennikarz i polityk Finn Moe, poseł z ramienia Norweskiej Partii Pracy.

Dziad Retingera, Stanisław pochodził z rodziny żydowskiej, która przyjęła chrzest w 1827 roku w Tarnowie.

Ja też nie, ale spróbuję skorzystać z translatora.

Nie znam na tyle żywotu Szumana, żeby definitywnie coś przesądzać. Moim zdaniem Deon definitywnie sugeruje, że ta aureolka to cyrklem rysowana.

To mi nie wygląda na szpotalne łózko, ale może w Anglii takie były w użyciu. Kto ich tam wie.

Chyba się chłop zorientował, źe przekozaczył. Ta druga wersja jest późniejsza.

Skoro "Wyborcza" kibicuje modlitwom, to chyba można mówić o cudzie?

https://czestochowa.wyborcza.pl/czestochowa/7,48725,21481085,jasna-gora-ogolnopolska-modlitwa-o-powrot-europy-do-chrzescijanskich.html

chyba mu jednak wycięli w innym mieście niż Walencji, bo szukając po hiszpańsku rzeczonego orderu doszukać się nie można

Taź próbowałem z hiszpańskim . Flauta Pani Nawigator . Tu jest fajny okaz. https://anglelala.com/products/1921-holy-grail-rover-coin

No, ale to tylko wskazuje, że przystępuje się do Bractwa św. Grala. Samo orderowanie dla orderu w tym przypadku nie występuje. Zatem nasz bohater zaliczał jawne i niejawne stowarzyszenia z marszu;)

Nawet mają swoją stronę

http://lacapaespañola.es/website/miembros/caballeros-de-honor/

ale nie jestem członkiem więc nie mogę się zbyt dużo dowiedzieć :)

No to powoli zaczynamy żeglugę.

To są bardzo ciekawe materiały. O artykule Bułhaka wspominałem w poprzednim odcinku. Jeszcze na chwilę do niego wrócę w kolejnych.

Wykładu słuchałem bardzo ciekawy. Książki jeszcze nie mam.

ja tam ostatnio dziurawą łajbą pływam i co chwilę pod wodą, więc nie wiem czy w kółko się nie kręcę ;)

A to jest złotem:

https://sites.google.com/site/cmeto2009/home/wojna-1939-45/operacja-iii-most

Bandyci z Gestapo robią zajazd jak ktoś wejdzie do złego sklepu, ale już nie słyszą całą noc i poranek samolotu...

"Nie znam na tyle żywotu Szumana, żeby definitywnie coś przesądzać. Moim zdaniem Deon definitywnie sugeruje, że ta aureolka to cyrklem rysowana."

Znalazlem ciekawy tekst na temat slugi bozego, tutaj link:

https://www.polishclub.org/2019/08/05/hydra-czlowiek-bez-tozsamosci/

Sluga to pewnie Schuman i byl, ale czy Bozym to smiem co najmniej watpic.

Niewykluczone ze niedlugo i Retingera oglosza blogoslawionym.

Takie mamy klimaty.

Witam. Myślę że jest jeszcze jedno nazwisko - przyjaciela Tadeusza Chciuka, który go niejednokrotnie gościł i który mu pomagał z wzajemnością. Brał też udział w tajemniczym "kryzysie budapesztańskim" Placówki "W," a to było na przełomie 1942/1943. Jak to się dziwnie zbiega z tą wpadką w Warszawie którą poruszalismy pod poprzednią notką. Mam na myśli Wacława Felczaka - Wikipedia.pl. Orderu św. Graala zgłębiał nie będę. Są mocniejsi ode mnie (Katalonia). Jedyna informacja w źródłach internetowych jaka się plącze jest stale ta sama. 1970 rok, Walencja, Kapituła Orderu Św. Graala i jeden z pięciu. Dzięki, pozdrawiam.

ale tutaj jeden wpis do złotej księgi mnie rozbawił, bo to trochę takie błazeńskie: "byłem tu" (s. 66)

http://evangelizacionvalencia.org/wp-content/uploads/2015/12/Revista-Catedral-de-Valencia-marca-de-agua.pdf

Ja chyba śnię. Postaram się bez wulgaryzmów. Czy wiadomo kto go wytypował do beatyfikacji i co na to papież?

Rzeczywiście ślad po wielkiej Lechii.

Nie mam pojęcia. Nie wiem też, czy wypada papieżowi modlić się  o to, żeby cud się nie wydarzył.

Ciekawe czy jednak Chciuk, zanim nie został głównym dyrektorem RWE w 1976, nie wizytował rozgłości madryckiej RWE, która była zagłuszana poniższymi nadajnikami w Katalonii

Zdjęcie z radzieckich materiałów propagandowych. Stacja nadajnikowa Radia Wolna Europa/Radia Swoboda w Playa De Pals w (Hiszpania). W 1988 roku znajdowało się tam pięć nadajników 250-kilowatowych i jeden 100-kilowatowy.źr. Ośrodek KARTA

Z Madrytu do Barcelony przyjemniej było wtedy podróżować przez Walencję, a nie Saragossę. Może wpadał obejrzeć te nadajniki?

https://tinhouse.com/two-truths-and-a-lie-what-do-fiction-writers-take-from-life/

To zdjęcie z bloga wnuczki Celta. Węgierski ks. Bela Varga pomógł w ucieczce Celta - odstawił go aż do Szwajcarii. Będąc już znaną osobistościa na emigracji w Stanach (m.in. znajomość z Brzezińskim) współorganizował RWE

https://kurier.plus/node/473

zagadki, zagadki

Dziękuję za info. Jest zatem możliwe, że jeździł tam na wizytacje/odwiedzić kolegę literata. Ale za co jeszcze mógłby w roku "renowacji" katedry dostać order św.Graala, prócz pomocy w tejże, na razie trudno gdybać. Może wnuczka literatka coś wie i umieściła w tych swoich zmyślanych historiach ;)

Pierwszym prezesem Bractwa był José Candela Albert.

To prezes duchowy - kapłan, i był też świecki (info w wiki hiszpańskiej, które powyżej podawałam)

Z naszego błazna "byłem tutaj" już się śmieliśmy z Wojtkiem :)

Ponieważ sposób nadawania audycji Radia Wolna Europa dotyczy obszaru moich zainteresować pozwolę sobię wtrącić jak to kilka technicznych szczegółów.

Nadajniki znajdowały się:

Portugalia - Gloria pod Lizboną

Hiszpania - Platja de Pals (Katalonia) - flagowe centrum nadawcze IBB. Największe anteny i nadajniki.

Tanger - Maroko - najmłodsze centrum nadawcze. Wybudowane w połowie lat osiemdziesiątych.

Biblis - Niemcy

Holzkirchen - Niemcy

Lampertheim - Niemcy. Najstarszy obiekt podobnie jak Biblis istniejący do dziś. Nadaje na kierunek bliski wschód (Iran)

Wszystkie ośrodki nadawcze były własnością rządu Stanów Zjednoczonych i zostały specjalnie wybudowane na potrzeby nadawania na tereny krajów komunistycznych. Emisja była z anten kiedunkowych. Sama lokalizacja ośrodków była dobierana aby zapewnić jak najbardziej skuteczne pokrycie docelowego terenu. Ponieważ jedeno centru nadawcze konsumowało co najmniej ok. 1 MW mocy elektrycznej, nie był to tani sposób emisji i praktycznie wszystkie oprócz Lampertheim i Biblis centra zostały zlikwidowane.

Tutaj jest konferencja na temat bractwa ale po hiszpańsku...

https://www.youtube.com/watch?v=oE86gRWHexg
 

W życiu "Celta" istnieją spore luki a biografia Wikipedyczna jest mocno nieprecyzyjna. Chodzi dokładnie o ten okres: 

"W maju 1940 r Tadeusz Chciuk znalazł się w wojsku Polskim 
we Francji, a po klęsce tego kraju przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie skończył Szkołę Podchorążych Artylerii. 
W grudniu 1941 r, jako kurier polityczny Premiera i Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego został zrzucony do kraju (???). Jego zadaniem było sporządzenie dla gen. Sikorskiego raportu o stanie kraju. Na skutek różnych trudności – więzienia w Geronie (Hiszpania)  i w obozie Miranda del Ebro – dotarł do Londynu dopiero w czerwcu 1943 r. Dwa miesiące później został udekorowany osobiście przez Naczelnego Wodza, gen. broni Kazimierza 
Sosnkowskiego Orderem Virtuti Militari V klasy".

Obozy w Hiszpanii za czasów Franco były przeznaczane dla ludzi internowanych z powodów politycznych. Było tam trochę Polaków którzy dostali się do nich po kapitulacji Francji i siedzieli w nich do 1943 do czerwca bodajże, a potem znaleźli się w Anglii. Taki los był na przykład udziałem Tadeusza Kępinskiego, cytuję:

"Młody Kępiński wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i był żołnierzem kampanii wrześniowej. Dostał się do niewoli i został internowany w obozie w Levie na Węgrzech . Stamtąd przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Po kapitulacji Francji przez Pireneje dotarł do Hiszpanii. Wraz z wielu Polakami został uwięziony w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro. W obozie przebywał od 1 października 1940 do 20 marca 1943 roku , doświadczając na samym sobie obozowej gehenny.

W czerwcu1943 roku przez Gibraltar dotarł do Wielkiej Brytanii. Początkowo szkolił się w szeregach FAF-u, a następnie został oddelegowany na studia medyczne w Polskim Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Edynburgu , gdzie 29 listopada 1946 r. uzyskał dyplom lekarza. Przez rok pracował w angielskich szpitalach, aby w lipcu 1947 roku wrócić do kraju". źródło

Skoro Celt też tam był to nie sądzę że trafił tam przypadkiem i przypadkiem wyszedł.

zdolny i ogromne szczęście...

w obozie zapanowała jakaś zaraza i duża część wymarła, łacznie z tymi co mieli być wypuszczeni na wolność - on chyba za jednego z takich pechowców wyszedł...

Papież może i modli się o brak cudu, ale diabeł też niejedno potrafi

To jest fascynujące: A Pomian w spisku przeciwko Nowakowi, jednocześnie oficjalnie zawsze go bronił i odrzucał oskarżenia o kolaborację. Ptaczek - wtyka UB. Każde służby musiały mieć swojego bezpośredniego "człowieka" :)

dziękuję bardzo :) To właśnie przy tych katalońskich postawili swoje, zagłuszające nadajniki - ciekawe jak to było możliwe? I pewno to wymusiło na RWE postawienie nowych, na co ZSRR odpowiedzieli zagłuszaniem nowymi technologiami a kraju rad

Tu jest jeszcze kopia tekstu do przypisu 119.

Jan Chciuk-Celt – Who was Józef Hieronim Retinger?

Może pod innymi datami są jakieś inne zdjęcia.

https://web.archive.org/web/20081011022546/http://home.teleport.com/~flyheart/retinger.htm


I Otolia, do której wzdychało tylu panów ;)


Otolia Zubrzycka and Józef Retinger's engagement picture

kontynuuję przegląd Zeszytów Historycznych:

Jerzy R. KRZYŻANOWSKI w artykule ALFRED PACZKOWSKl «WANIA»  (Zeszyty Historyczne 153/2005) pisze tak:

Dramatyczne zdarzenia po lądowaniu w Polsce opisywane były parokrotnie, m.in. przez Paczkowskiego i przez innego jeszcze uczestnika lotu, Tadeusza Chciuka, którego relację z 1947 r. obszernie przytoczył Jan Erdman w swojej książce "Droga do Ostrej Bramy" (1984), podczas gdy opis lotu znaleźć można w pracy Kajetana Bienieckiego "Lotnicze wsparcie Armii Krajowej" (1994, s. 32-35). Tutaj należy tylko naj krócej streścić przebieg wypadków. Wystarczy zatem wspomnieć, że w samolocie Halifax ze 139 Dywizjonu RAF, prowadzonym przez polską załogę, znaleźli się oprócz "Wani": kpt. Maciej Kalenkiewicz "Kotwicz" (twórca idei bezpośredniej łączności z krajem, a późniejszy bohater tragicznej bitwy z Rosjanami pod Surkontami w sierpniu 1944 r.,), kurier ppor. Tadeusz Chciuk "Celt", dwaj oficerowie - por. Marian Jurecki "Orawa" i kpt. Andrzej Świątkowski (,,Arnurat", "Effendi") oraz kurier kpr. Wiktor Strzelecki "Buka". ° godz. 4.10 rankiem 28 grudnia 1941 r. sześciu cichociemnych wylądowało w Polsce.

(...)

Kiedy obejmowałem dyrekcję, zespół Radia znajdował się w szczęśliwym (nie waham się użyć tego słowa) stanie szoku po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce. Wszyscy pracownicy mieli świadomość ogromnej roli, jaką Rozgłośnia odgrywa dla milionów rodaków w Polsce, gdzie przerwano połączenia telefoniczne, a na środki przekazu nałożono "wroni" kaganiec. Ta świadomość mobilizowała psychicznie, wzmagała motywację do codziennej roboty. W lutym 1982 złożyłem w RWE nieoficjalną wizytę zapoznawczą. Nie wiem, kto poza dyrektorem Michałowskim, wicedyrektorem Tadeuszem Chciukiem-Celtem oraz Markiem Łatyńskim (który obraził się na dyrekcję "amerykańską" i wycofał ze stanowiska asystenta Michałowskiego) wiedział, że jestem przyszłym szefem placówki; sądzę, że wielu się jednak tego domyślało. Podczas spotkania z zespołem ujawniły się wyczuwane przeze mnie od dawna różnice poglądów między Zygmuntem Michałowskim a mną. Dotyczyły one spraw taktycznych (bo co do celów generalnych byliśmy zgodni), ale rzutowały bezpośrednio na codzienną pracę Radia. Mianowicie pan Zygmunt, z natury sceptyk, chciał uniknąć wrażenia, że Radio w jakikolwiek sposób inspiruje Polaków w kraju do podejmowania jakichś praktycznych działań, że "podżega" lub podburza, albo nawet udziela rad. Miał niewątpliwie w pamięci węgierską tragedię roku 1956 (kiedy słuchacze zrozumieli sens nadawanych przez Rozgłośnię Węgierską audycji jako obietnicę amerykańskiej pomocy przeciw interwencji sowieckiej), a także wojenne złudzenia Polaków co do postawy ich zachodnich sprzymierzeńców. Osobiście nie miałem żadnych złudzeń co do skłonności USA do zbrojnej obrony Polski przed komunistami. Byłem jednak zdania, że, po pierwsze, istnieje spory zakres wskazówek praktycznych, których można udzielać bez jakiegokolwiek podburzania; a po drugie, można udzielać rad w trybie warunkowym: na przykład, jeżeli osiągnie się rzeczywistą niezależność i samorządność związku zawodowego, wprowadzi się do życia publicznego potężny składnik demokracji. Po trzecie wreszcie, zdawałem sobie sprawę, że nasi słuchacze oczekują od RWE praktycznych porad - i nie powinniśmy ich zostawiać sam na sam z ustawiającą wszystkie dziedziny życia partią.

(...)

W pracy pomagali mi ofiarnie dyrekcyjni koledzy. Funkcję mojego zastępcy pełnił przez prawie rok przed przejściem na emeryturę Tadeusz Chciuk-Celt, dobry prozaik-pamiętnikarz, w roku 1944 emisariusz Rządu RP do kraju, twórca i redaktor programu "Droga przez wieś" (który odziedziczył i z werwą poprowadził Aleksander Świeykowski). Ceniłem jego doświadczenie i dorobek; dopiero kilka lat temu dowiedziałem się, dlaczego odchodził w nastroju dezaprobaty dla moich działań. Okazuje się, że był przeciwny zaangażowaniu Jacka Kaczmarskiego - jego zdaniem groźnego ateusza! Jacka Kaczmarskiego znałem tylko z reputacji, ale kiedy dowiedziałem się, że dryfuje w Paryżu, umówiłem się i w ciemno zaproponowałem posadę. Okazał się bardzo sprawny, chociaż niełatwy we współpracy - bo czasami przesadzał w swoim życiowym rozwichrzeniu. Niemniej cieszę się do tej pory, że mu poprzez Radio mogłem pomóc w życiu; od roku 1985 miał zresztą w RWE własny "Kwadrans".).

Następcą Chciuka-Celta został Andrzej Krzeczunowicz, z którym się później zaprzyjaźniłem, doświadczony i w pełni spolegliwy redaktor, weteran RWE, fenomenalnie zdolny do języków i obdarzony imponującą pamięcią. Moim zdaniem, ze zdolności i temperamentu był idealnym kandydatem na dyplomatę; i rzeczywiście został nim w roku 1992; to on, jako ambasador RP w Brukseli, wprowadzał Polskę do NATO.

W tym zeszycie jest także artykuł Zdzisława NAJDERa – RWE 1982-1987. ZAPISKI DYREKTORA.


Jest też artykuł Lechosława GAWLIKOWSKIego – RADIO WOLNA EUROPA 1982-1987. SPOJRZENIE Z DYSTANSU (Zeszyty Historyczne 158/2006), w którym pada 2 razy nazwisko Chciuka.
Raz w związku z audycją, w której cytowano komentarze na temat ustępstw Kościoła wobec reżimu — Dyskusja redakcyjna na temat obecnej sytuacji Kościoła w Polsce (uczestnicy: Z. Najder, A. Krzeczunowicz, T. Chciuk-Celt, T. Nowakowski), Fakty, wydarzenia, opinie, no 7047, 11 XII 1982, godzina 20.10.
Drugi raz w sprawie listu protestacyjnego przeciwko Najderowi.

 

Wielki ogromniaty plus za temat.Śledzę wszystkie komentarze z zainteresowaniem i przyznam,że nie miałam najmniejszego pojecia o takich faktach. Od początku zauważyłam,że Ikony jest skarbnicą w wyszukiwaniu informacji... Trzymam kciuki za odkrycie pozostałych Polaków odznaczonych orderem św.Graala...Gdzieś przecież musi być informacja,chyba,ze napisano ot tak dla sztuki....Przy okazji nawigatorzy dodają interesujące informacje...

Jeśli chodzi o Schumana to trzeba być ostrożnym w osądach, jeśli ktoś zostaje ogłoszony Sługą Bożym to nie jest czyjeś widzimisię. Nie robiłem rozeznania w temacie, więc nie mogę podzielić się żadnymi głębszymi informacjami, tylko zwracam uwagę.

Bo akurat monopol na emisje kolekcjonerskie z Niue wykupiłą polska firma.

Dzięki temu Ela patronuje więc również takim miastom:

Dużo tego ale bardzo ciekawe. Wielkie dzięki.

Próbowałem zamówić. Nie udało mi się.

Elka na bursztynowym szlaku. Czego to ludzie nie ożenią....

Na druzyne to  rkm, a ckm to na pluton.

Ostatnio coraz częściej i głośniej o agatowym kielichu  z Walencji. Może to także temat na notkę?

Pytanie z jakiego kamienia. Kielich z Walencji jest podobno oprawioną czarą z półokrągłym dnem.

To jest już dawno wiadome przecież.

Same komentarze zasługują na osobene studia. Znakomite śledztwo, podziwiam i zazdraszczam, ale....pojawia się informacja o pięciu Polakach, kawalerach orderu, w w Hiszpanii nic o tym nie wiedzą. Kto więc jest zainteresowany kolportażem takich informacji i co to za Polacy? 

Też jestem pod wrażeniem atrakcji jakie podczas tej szkolnej wycieczki się odsłaniają.

Sam tę Szkołę zorganizowałeś więc zazdrościć nie ma czego. Innych orderów niż ludzkie zaangażowanie, bym nie oczekiwał. 

O tę piątkę ja do tej Walencji napiszę i zapytam. Do Archidiecezji też.

Powodzenia. Mój dziesiątek różańca, nawet pięć.

Zawsze można.

poprawny link do tekstu Świeykowskiego
Zasłużył na więcej. Tadeusz Chciuk-Celt (1916–2001)
https://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/AE/article/view/AE.2015.013/12587

Tzn. że wykonano go zgodnie zwzorem odnoszacym się do wieczerzy sederowej (lub szabasowej).

Tylko leming ociosany na sposób amerykński lub europejski  mógby  "kupić"  wersję, że uczniowie Jezusa Nazarejczyka korzystali z kilelicha wykonanego ze złota i wysadzanego drogimi kamieniami.