makulektura.pl

 

 

Niedzielne cudka z Beta-ogródka.

 

Klematis.

 

 

Niedziela - dzień odpoczynku.

Nie będę więc pisał tekstów o książkach, bo one póki co jakoś łatwo i przyjemnie powstawać nie chcą.

Ale jest materia, która nie sprawia mi kłopotów i wypełnia najczystszą radością.

To jest ogród.

Ja tu go nazwałem beta-ogródkiem, ale to nie jest do końca prawda, bo jest to wspólne dzieło rodzinne. Żona ma wizję i koncepcję, a ja jestem wkopywaczem nowych okazów. Dzieci jak to dzieci – czasem jakiś drobny deszczyk przez ogród przeleci (no w takim znaczeniu, że jak już mają coś zrobić to najlepiej podlać).

Ja wiem po sobie, że zachwyt nad sadzeniem i podziwianiem tego, co wyrośnie nie pojawia się od razu i rzadko w dzieciństwie.

Jak o tym myślę, to zawsze przypomina mi się taka historia.

 

Całe lata temu córa sąsiadów wyszła za mąż. No a w związku z tym, do ichniejszego ogródka zaczął wychodzić zięć.

Pewnego dnia, chciał chyba zapunktować przed teściową, bo usłyszałem jego pełen zachwytu głos:

- Mamo, mama spojrzy jakie piękne kwiaty w ogrodzie rozkwitły.

A na to po chwili sąsiadka:

- Michaś, to są ziemniaki…

 

Dziś Michał, jest ojcem czworga dzieci i o roślinach wie dużo więcej. Właśnie został ziemianinem, bo kupił dużą działkę i buduje swoje siedlisko. Gorąco mu kibicuję.

 

Ale ten wpis to także efekt moich obserwacji, że wiele z pojawiających się na blogowisku osób zasiada w weekendy do komputera z czarnymi paznokciami ucioranymi przekopywaną ziemią. I to dla nich będą te niedzielne wpisy.

Ja myślę, że tak się wyrażają geny naszych przodków, ich zachwyt nad ziemią, czy to był zachwyt chłopa, szlachcica, czy ziemianina.

Te niedzielne wpisy będą dla wyrażenia radości, że hortensje rozbuchane, że róże bronią swych królewskich tytułów i że tulipanowiec, choć siedzi w ziemi od pięciu lat to i tak nie pochwalił się, żadnym kwiatkiem, i że maciejka przypomniała, że węch stępiony, to jednak jeszcze coś chwyta.

Tak trochę generalizując, to chodzi o to, przed czym przestrzega nas od czasu do czasu wielebne Mniszysko, żeby od tych codziennych tutaj demaskacji całkiem nie zgorzknieć.

 

Dziś, na dobry początek zachwyt nad klematisem.

 

Ten tutaj można pomylić z kwiatkiem ziemniaka, bo kolor jest w podobnych bladofioletowych odcieniach. Wyraźną różnicą jest jednak okazałość kwiatów.

Klematisy uwielbiają podpórki i coś, po czym mogą się wspinać, a taki kartofel, to jednak raczej nie. Ten ze zdjęcia wspina się po sąsiedzkim hibiskusie.

Aha jeszcze jedno. Rozsadzanie ziemniaków jest dużo prostsze. Natomiast powojniki tego nie cierpią. Raz próbowałem i wykończyłem najwspanialszy okaz.

A resztę treści o klematisach i o wyraźnych różnicach i małych podobieństwach z ziemniakiem, mam nadzieję przeczytać w komentarzach.

 

A żeby dzień święty uświęcić jeszcze jedną radością, to pochwalę się czymś, co leży od dwóch dni na moim biurku.

 

A wszystkim Nawigatorom raz jeszcze życzę. Zachwytów nad ziemią, radości z tego co rodzi i to momentami takiej wręcz dziecięcej – najszczerszej…

---

tagi: klematis  ogród 

	betacool
	25 czerwca 2017 10:36

22     1391    5 zaloguj sie by polubić