makulektura.pl

Niedzielne cudka z Beta-ogródka

 

O liście, który nie znalazł adresata i o Banku Czasu.

List pasterski Ks. Adolfa Szelążka Biskupa Łuckiego o zwalczaniu niewiary ogłoszony dn. 2 lutego 1935 r.

 

Rozmawiałem niedawno z gościem, który rozważa rezygnację z części czasu przeznaczonego na sen, by móc siąść do pisania i do czytania. On chyba już wie, że marzenia o tym, by czas pozwolił mu ma wszystko, co do tej pory robił, bezpowrotnie minął i że trzeba coś radykalnie zmienić.

Myślę nad tym od dwóch dni i wymyśliłem, że w normalnym świecie powinien powstać tak zwany Bank Czasu. Jeśli dajmy na to komuś go brakuje, to idzie się do tej instytucji i się go na normalnych bankowych warunkach wypożycza, czyli coś tam się instytucji pożyczającej odda z mniejszą lub większą nawiązką i wszyscy będą zadowoleni.

Teoretycznie proste i genialne, ale My już na początku drogi wiemy, że gdzieś tu czyha jakaś niemiła niespodzianka, dziwnie zalatująca siarką.

O czym ja tu mówię?

O tym, że jak już człowiek siedzi i duma nad tym, czy może zabrać jeszcze chwilę bytności z najbliższymi i poświęcić ją na kolejną czytaną książkę lub pisany tekst, to jest to moment do dokonania pewnych odważnych ruchów.

To jest właśnie chwila, w której decydujemy się na pójście do Banku Czasu, czyli na stanie się niewolnikiem bardzo podejrzanej instytucji.

Jeśli jeszcze ktoś nie rozumie, o czym tu dzisiaj piszę, to postaram się to objaśnić na bardzo konkretnym przykładzie.

Po prostu spróbuję pójść ścieżką, która do tego Banku Czasu mnie nie zaprowadzi.

Jak ja to zrobię?

Zerknijcie na to zdjęcie na górze. Tam jest obrazek Archanioła Michała, którego wizerunek niedawno wędrował przez pół Warszawy.

On nieco wcześniej dotarł także do mnie na okładce listu pasterskiego.

Archanioł Michał bierze zamach, by wbić ostrze w leżącego pod jego stopami upadłego anioła. A ja sobie właśnie dziś uświadomiłem, że ten leżący gość, to być może bankier, który kusi mnie, żebym wstąpił do Banku Czasu i podpisał jakąś małą umowę, albo mały cyrograf.

Ten list krążył 82 lata po świecie i nikt do niego nie zajrzał, a jeśli zajrzał, to stwierdził, że nie ma w nim niczego takiego, żeby poświęcić mu chwilę, albo parę chwil potrzebnych na rozcięcie kolejnych stron i przeczytanie sześćdziesięciu stron tekstu. 82 lata!

Siedzę nad tą książeczką i wiem, że rozcięcie stron i lektura i napisanie tekstu o tym co jest w środku, to wcale nie będzie jakaś kosmiczna ilość czasu i że pożyczkę szybko oddam…

Ale ja tego nie zrobię. Nie pójdę dziś do Banku Czasu popatrzę spokojnie jak ten list pofrunie dalej i zajmie się nim ktoś, kto te strony delikatnie porozcina i Nam tu za jakiś nie za długi czas poopowiada, czy było warto między nie zajrzeć.

Mam nadzieję, że każdy, kto podbije cenę, wie że podejmuje pewne zobowiązanie.

http://allegro.pl/list-pasterski-o-zwalczaniu-niewiary-1935r-i7064715885.html

 

Ja idę podelektować się czasem, który w ten bardzo prosty sposób odzyskałem. Miłej Niedzieli.

---

tagi: czas 

	betacool
	26 listopada 2017 13:49

12     1517    7 zaloguj sie by polubić