te z Baranowa jakby takie bardziej (wschodnio)azjatyckie w manierze.

Kraków piękny... Połaziłam dzięki wpisowi "po maszkaronach" - jakoś nigdy nie poświęciłam im szczególnej uwagi - a ciekawe!!! 

Maszkarony paryskie również mi umknęły - mam nadzieję, że kiedyś jeszcze będę je mogła uważnie obejrzeć, że odbudują całość uczciwie, bez przeróbek, podróbek, zmian...  

Swoją drogą, ekskluzywne sklepy na Champs Elysees reanimują po każdorazowej akcji "żółtych żyletek" szklarze i inni fachowcy niezwykle sprawnie. Oby i cudna sakralna budowla doczekała się godnej  naprawy, na pohybel niszczycielom wiary i dziedzictwa.

Wszystko pięknie ale dlaczego zostało puste miejsce po nescio qua w tym pierwszym napisie: natale solum dulcedine cunctos ducit et immemores non sinit esse sui ?

P. OVIDI NASONIS — EPISTVLAE EX PONTO / LIBER PRIMVS / III. RUFINO
(Owidiusz — Listy z Pontu. I. 3. Tęsknota za ojczyzną. Do Rufina.)

„Nescio qua natale solum dulcedine cunctos
       ducit et inmemores non sinit esse sui.
Quid melius Roma? Scythico quid frigore peius?”
https://www.thelatinlibrary.com/ovid/ovid.ponto1.shtml

„Ziemia rodzinna niewysłowioną słodyczą wszystkich pociąga
i nie pozwala zapominać o sobie.”
[przypis redakcyjny Wolnych lektur]
„Czy jest coś lepszego niż Rzym? Co jest gorsze od zimnej Scytii?”
[a to mój nieudolny dodatek]


Co do drugiego kartusza, pełne brzmienie to:
„Illa non est civitas, cum leges in ea nihil valent: cum judicia jacent: cum mos occidit patrius.”

Fragment pochodzi z Paradoksu IV „Paradoksów stoickich” Marka Tulliusza Cycerona, poświęconych Markowi Brutusowi. W tłumaczeniu Wiktora Korantowskiego całość tego Paradoksu brzmi tak:

    „Każdy głupiec jest człowiekiem szalonym [Wszyscy głupcy są szaleni — alternatywna wersja]

    Co do mnie, [uważam] ciebie nie za głupca, za jakiego często cię poczytują, i nie za niegodziwca, jak sądzą zawsze, lecz za szaleńca...

    ... [Tamten] może nie dać się pokonać rzeczom koniecznie potrzebnym do życia. Ma zaś dać się im zwyciężyć i zniewolić duch mędrca, niby jakimś murem obwarowany wielką roztropnością, wyrozumiałością dla przywar ludzkich, lekceważeniem swego losu, a wreszcie wszelkimi cnotami; tego mędrca, który nie może być nawet wygnany z granic państwa? Bo i cóż to jest państwo? Czy stanowi je każda gromada, także złożona z ludzi nieukształconych i dzikich? Czy jest nim wszelki tłum, także obejmujący zebranych w jedno miejsce zbiegłych przestępców oraz rozbójników? Na pewno odpowiesz na to przecząco. Wtedy więc, kiedy ustawy nie miały żadnego znaczenia, gdy sądy nie odgrywały żadnej roli, gdy obyczaje ojczyste zamarły, gdy po wypędzeniu dostojników zbrojną ręką nie wymieniano w Rzeczypospolitej nawet nazwy senatu — wtedy zgoła nie było państwa. Mieliśmy wówczas do czynienia nie z państwem, lecz ze zbiegowiskiem łupieżców, z rozbojem uprawianym na forum pod twoim przywództwem, z resztkami spisku, które z szaleństw Katyliny przekształciły się w twoje zbrodnicze zapędy. Zostałem przeto wygnany nie z państwa, które w ogóle nie istniało; przywołano mnie natomiast do państwa, skoro znów ustanowiono w Rzeczypospolitej konsula, którego poprzednio nie było, skoro lud swobodnie mógł wyrażać swą zgodę, skoro ponownie przypomniano sobie o prawach i sprawiedliwości, które tworzą więź łączącą państwowość. Zwróć jednakże uwagę, jak mało bałem się owych pocisków miotanych przez twoją zdradliwość. Zawsze byłem zdania, żeś zamierzył i przedsięwziął w stosunku do mnie niegodziwą krzywdę, ale nigdy nie miałem przekonania, że ona mnie dosięgła; chyba żebyś może przypuszczał, iż burząc ściany lub zbrodniczo podkładając zapalone pochodnie pod budynki zniszczysz lub spalisz coś należącego do mnie. Ale nie! Nic, co może być odebrane, wydarte lub utracone, nie należy ani do mnie, ani do nikogo innego! Gdybyś pozbawił mnie danego przez bogów poczucia, że oto dzięki moim troskom, mej czujności i zaradności państwo mimo twej najwyższej niechęci utrzymuje się nadal, gdybyś wymazał nieśmiertelną pamięć tego mego wiecznotrwałego dobrodziejstwa, a jeszcze bardziej gdybyś wydarł mi tę zdolność myślenia, z której zrodziły się owe roztropne przedsięwzięcia, to wtedy przyznałbym, że istotnie doznałem krzywdy. Jeżeliś jednak tego nie uczynił, jeśliś nawet nie mógł uczynić, to niesprawiedliwości twej zawdzięczam nie haniebne opuszczenie państwa, lecz chlubny powrót. Ja więc zawsze byłem obywatelem, ale w najwyższym stopniu wtedy, gdy senat poruczał me bezpieczeństwo — jako bezpieczeńswo najlepszego obywatela — obcym narodom; ty zaś nie jesteś obywatelem nawet dziś, chyba że można być zarazem obywatelem i wrogiem [jakiejś państwowości]. Czyżbyś różnicę pomiędzy obywatelem i wrogiem upatrywał jedynie w pochodzeniu i miejscu zamieszkania, a nie w usposobieniu i czynach? A przecież tyś uczynił rzeź na forum, miejsca uświęcone obsadził zbrojnymi łotrzykami, w domach prywatnych i świątyniach wzniecił pożary. Dlaczegóż wrogiem był Spartakus, jeśli tyś jest obywatelem? Ale czy możesz być obywatelem właśnie ty, przez którego niegdyś państwo przestało istnieć? I śmiesz stosować do mnie określenie, na które zasługujesz sam, skoro ogół jest przekonany, że wraz z moim odejściem poszło na wygnanie i państwo? Nigdyż, najszaleńszy człowiecze, nie spojrzysz na się, nigdyż nie zastanowisz się nad tym, co czynisz i co mówisz? Czy nie wiesz, że wygnanie jest karą za przestępstwa, podczas gdy jam przedsięwziął ową podróż w wyniku moich najświetniejszych czynów? Wszyscy zbrodniarze i niegodziwcy, za których wodza się podajesz, a których skazują ustawy na wygnanie, są banitami, choćby nawet nie zmienili miejsca pobytu. [Ty zaś nie miałbyś być banitą], choć nakazują to wszystkie ustawy?... [Czyż lud nie] nazywa nieprzyjacielem tego, kto występował z bronią w ręku? Lecz wszak to ciebie odkryto ze sztyletem w ręku przed wejściem do senatu. A czyż tak nie nazywa tego, kto zabił człowieka? Przecież tyś zabił bardzo wielu. Czy nie nazywa również tego, kto jest podpalaczem? Wszak tyś podpalił własnoręcznie świątynię nimf. Czy tak nie nazywa tego, kto zajął miejsca uświęcone? Wszak tyś obozował na forum. Ale po cóż przytaczam tylko prawa ogólnie obowiązujące, które wszystkie uzasadniają twą banicję? Oto najlepszy twój przyjaciel wydał o tobie ustawę szczególną, nakazującą wygnanie, gdybyś wziął udział w tajemnych obrzędach na cześć Dobrej Bogini. Ty zaś masz zwyczaj chełpić się nawet, żeś to zrobił. Jakimż sposobem tedy, skazany na wygnanie przez tyle praw, możesz nie lękać się miana banity? „Jestem w Rzymie“ — powiada. Ale byłeś również na tajemnych obrzędach. To więc, że ktoś się znajdzie w jakimś miejscu, nie zapewnia mu jeszcze prawa do przebywania w tym miejscu, jeżeli wedle ustaw pobyt tam jest dlań zakazany.”

Na to wygląda:)

Poszperałam również; nie udało mi się dokopać do całości dzieła Frycza Modrzewskiego, pomyślałam, może od niego parafraza? (wszak jak inni obficie cytował Biblię i klasyków); zgłębilam się w innym dziele, a w nim śliczne-polemiczne rozwinięcie łacińskiej frazy:

"Dla odmiany ludzkich obyczajów odmieniać się też prawa mają, aby miasto pożytku szkody wielkiej nie czyniły. Za ojców naszych tych grzechów i tak swowolnych ludzi i niezbożnych nie było. Poczciwością i wstydem, i dobrą sławą wiele się hamowało. Mężobójstw takich nie było, ani sedycyj, ani zdrad ojczyzny, ani niewierności ku panom i królom swoim. Teraz tego się wiele nasiało. Ostrzejsze prawa na grzechy być muszą, aby dla trochy złych i niespokojnych wszytko się królestwo nie wątliło, a do upadku, na który się zanosi, nie przychodziło"...

PS. Podany przekład frazy Cycerona jakoś mnie nie przekonuje:) czy nie chodziło raczej o rozpędzenie senatu uderzeniem żelaza (zbrojnie - przez dostojników/urzędasów [władzę wykonawczą dającą rozkazy żołnierzom])?...  filologicznie - byłoby chyba dokładniej.

No nie wiem, nie znam się za dobrze na dziejach Rzymu:)

Pan W. K. po porządnej przedwojennej szkole z pewnością wiedział, co pisze. A moja licealna łacinniczka, nieodżłowanej pamięci prof. Zofia Wolińska nie była ze mnie dumna, oj, nie była..., na łacinie się nudziłam, wkuwać odmian nie chciałam - dziś się rumienię, żal oczywiście, ale na poprawę - za późno. Ale może chociaż znicz dla Niej zapalę nieba-wem... 

A nie jest to czasem jakoś powiązane?

Spróbuję się odnieść po kolei:

Zdjęcie nr 1: może to ówczesne ostrzeżenie, że woda niezdatna do picia - natomiast diabeł nad tą misą jednoznacznie kojarzącą się z misą, z wodą święconą przy wejściu do kościoła.

Zdjęcie nr 2: zwykły diabeł puszczający oczko - dla oglądających ku przestrodze.

Zdjęcie nr 3: jaki wydział tam był, kiedy te maszkarony powstały?

Zdjęcie nr 10: kiedy i dlaczego została zamontowana ta kratka w miarę współczesna?

Zdjęcie nr 11: a niech sobie ludziska patrzą. We Wrocławiu podobną funkcję (być może) pełnią krasnoludki.

Pozdrawiam.

I jeszcze zdjęcie nr 5: te potworki jakoś dziwnie kojarzą się z azteckimi rysunkami.

Kratka jest pewnie antyptasia. Może jaskółki robiły gniazda we włosach maszkary?

Powinieneś założyć razem z córką "Turystyczne biuro tajemnic Krakowa" i tłuc na tym kasę. Chętni by się znaleźli na pewno

Bardzo ciekawie to wszystko zaczyna wyglądać na pierwszy rzut oka. Jeśli te teksty łacińskie są podstawą jednej i drugiej inskrypcji, które znajdują się w Sukiennicach, to jest to gloryfikacja rzeczywistości niejawnej. To ona jest duszą państwa i decyduje o jego ostatecznym istnieniu.

W Sukiennicach mamy zastosowane prawo akomodacji, by mowę Cycerona ubogacić o dodatkowe konteksty. W liturgii Kościoła bardzo często stosuje się akomodację tekstów biblijnych zwłaszcza przy świętach maryjnych. W literaturze zresztą też.

Pierwszy oczywisty sens to, że RON nie umarła, bo jest rzeczywistością ukrytą. Przecież renowacji dokonywano w czasach rakuskich. Myślę, że większość wyedukowanych obywateli miasta Krakowa tak to czytało.

Dla uważnego oka pojawia się inny problem. Jeśli takie jest najgłębsze przesłanie tych napisów, to dlaczego te napisy strzegą błazeńskie maszakrony? A może za tymi napisami jest coś więcej? Może są tylko lustrem, które młoteczkiem trzeba rozbić.

Trzeba by było poszukać, kto jest autorem rewitalizacji Sukiennic w XiX wieku i na czyje zlecenie było to zrobione. Diabeł albo błazen tkwi w szczegółach.

Jednorożec jest w ikonografii chrześcijańskiej symbolem dziewictwa NMp, a także Wcielonego Boga: https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2004/Przewodnik-Katolicki-25-2004/Kultura/Bestiariusz (na podstawie książki: Stanisław Kobielus "Bestiarium chrześcijańskie", Warszawa 2002 r.)

A płyta grobowa była oryginalna, nie żadna rekonstrukcja. Tyle, że trochę dziwnie wmurowana, bo w układzie pionowym napisy tworzyły lustrzane odbicie.

Nie wiem, czy nie wszedłbym w paradę przewodnikom spod znaku sowy.

http://przewodnicypokrakowie.pl/sukiennice_historia.php

Te pełne konteksty literackie rzeczywiście wyglądają intrygująco. Zobaczymy gdzie się da dojść tą drogą.

Tak , to wszystko opisal w swych "Dziennikach"

Ale byl wsciekly gdy zdemaskowano to oszukanstwo...

Maszkary strasza od dawien dawna. 

W regionach niegdys politycznie preznych pozostaly swiadectwa na swiatyniach.
Jak nalezy tego typu przeslania odczytac?

Notre-Dame-la-Grande   (XI w.)  w Poitiers.

(Piktawia/Francja obecnie region Nowa Akwitania)                          

Zaczerpniete tutaj...
 

Ale że co? Ci heroldzi jakoś przypominają małpoludów? Mnie się jakoś nie kojarzą. Natomiast przeraża mnie ów mandylion który podtrzymują w klejnocie herbu. Ożesz ... nie mam słów. Egzorcyzm by się jaki przydał.

Krzyż w prawym dolnym pruski. A w środku smok Sforzów.

Przypadkowo zamieniłem kilka słów z panią, która jest przewodnikiem fragmentu (tylko) Gdańska. Taka jest delikatnie mówiąc "specjalizacja".

Taka ciekawostka (z Gdańska akurat) na temat:

Duch zamieszkuje rzeźbę 

16 kwietnia 2019 r.

Duchy zamieszkują rzeźby najsłynniejszej katedry Notre Dame – w Paryżu – chimery/maszkarony/demony/bestie – nazwijcie, jak chcecie – i gargulce czyli rzygacze tryskające wodą jak najdalej od ściany budynku, aby nie zniszczyć Naszej Pani.  

https://www.gdanskstrefa.com/duch-zamieszkuje-rzezbe/

Mi przewodnik po jednym z XIX wiecznych kościołów tłumaczył (akurat wikary, ktory się przyłożył i poznał dzieje parafii i kościoła), że te maszkary służyły do przedstawiania w czasie kazania przykładów Złego.