makulektura.pl

 

Niedzielne cudka z Beta-ogródka

W chruśniakowym maliniaku.

Rzecz o dysonansie poznawczo - lirycznym.

 

 

Pamiętacie pewien wiersz Leśmiana, który jakoś kojarzy się z tym tytułem? E, pewnie większość z Was już dawno zapomniała. Ja tak do końca nie zapomniałem, bo jego lektura była dla mnie swego rodzaju wstrząsem. Jako młody licealista miałem bowiem sporadyczne kontakty z realnym malinowym chruśniakiem.

To było coś naprawdę ohydnego. Straszny gąszcz zielonych pędów i zeschłych badyli powiązanych pędami powojów, albo innych występujących w Polsce lian, których istnienia nikt nawet nie podejrzewa, dopóki się w nie nie zaplącze. Masy paskudnych roślin, które przyczepiają swe nasiona do każdego skrawka materii. Do tego pajęczyny, stada unoszących się owadów i konsekwentnie namolnych gzów, które tną z jakąś dziką rozkoszą.

Ta właśnie dzika rozkosz, to chyba jedyny element, który można było jakkolwiek skojarzyć z erotyzmem, a tu po powrocie z wakacji, w czasie których zbierałem sporo malin, polonistka recytuje nam takie coś:

 

W malinowym chruśniaku, przed ciekawych wzrokiem
Zapodziani po głowy, przez długie godziny
Zrywaliśmy przybyłe tej nocy maliny.
Palce miałaś na oślep skrwawione ich sokiem.

Bąk złośnik huczał basem, jakby straszył kwiaty,
Rdzawe guzy na słońcu wygrzewał liść chory,
Złachmaniałych pajęczyn skrzyły się wisiory,
I szedł tyłem na grzbiecie jakiś żuk kosmaty.

Duszno było od malin, któreś, szepcząc, rwała,
A szept nasz tylko wówczas nacichał w ich woni,
Gdym wargami wygarniał z podanej mi dłoni
Owoce, przepojone wonią twego ciała.

I stały się maliny narzędziem pieszczoty
Tej pierwszej, tej zdziwionej, która w całym niebie
Nie zna innych upojeń, oprócz samej siebie,
I chce się wciąż powtarzać dla własnej dziwoty.

I nie wiem, jak się stało, w którym oka mgnieniu,
Żeś dotknęła mi wargą spoconego czoła,
Porwałem twoje dłonie - oddałaś w skupieniu,
A chruśniak malinowy trwał wciąż dookoła.

 

Przyznam, że miałem niezłą jazdę z tym tekstem, bo wiersz stał w takiej sprzeczności z moimi realnymi przeżyciami, że całą twórczość Leśmiana wyparłem, aż do czasu egzaminu z literatury dwudziestolecia międzywojennego.

Zdawałem go u (wtedy jeszcze doktora) Stefana Chwina. To było drugie podejście (tak zwana kampania wrześniowa) i zostałem trafiony niezłą bombą. Miałem porównać poezję Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej z wierszami.... Leśmiana.

Oj, co to było za przeżycie. Myślałem, że wonią swego ciała wypełnię cały pokoik, w którym trwał egzamin (tak się pociłem), na szczęście „porwałem” swoje „dłonie” nie dotykając nimi „spoconego czoła”, bo na tychże dłoniach miałem zanotowane daty wydań i tytuły tomików Jasnorzewskiej. To było aż kilkanaście pozycji! Tym zapunktowałem, a resztę jakoś wydedukowałem, a ten rozjazd Leśmiana z rzeczywistością był jednym z głównych punktów, o które oparłem swój wywód. Zdałem na czwórkę.

 

Teraz chyba pora wyjaśnić, po co ja się przez te maliniaki, czy chruśniaki, jako licealista przedzierałem.

Otóż dawno temu jedna z sąsiadek dała rodzicom przepis na wino owocowe z zielonego agrestu. Proporcje przyrządzania były proste – jeden litr soku, dwa litry wody i jeden kilogram cukru. Wino wyszło przepyszne, a ja stwierdziłem, że skoro to jest takie banalne, to spróbuję przyrządzić wina z innych owoców. No i się zaczęło. Rozwijałem tę działalność dość konsekwentnie i w wakacje przed klasą maturalną miałem w ogromnych butlach  bąbelkujące 100 litrów wina. 40l agrestowego, 40 l z czerwonej porzeczki i dwa małe baniaczki po 10 l wina z czarnej porzeczki i z malin. Te dwa ostatnie miały nieprawdopodobny kolor i były bajecznie pyszne.

Domyślacie się, że przez tę trunkową produkcję byłem chętnie zapraszany na wszelkie imprezy, a część tego blasku spadła nawet na moją młodszą siostrę.

Wybór oficjalnie sprzedawanych trunków w owym czasie był naprawdę żałosny, a katowanie dziewczyn wydzierganą jakimś cudem flaszką Vistuli, czy Żytniej nie budziło ich entuzjazmu. Za to wino pociągane z dużych kieliszków, które stały w szafkach i czekały latami na moment, w którym ktoś zdecyduje się je czymś wypełnić - to było to!

Powiem Wam, że te półprzymknięte oczy nad lampką szkarłatnego trunku, miały w sobie więcej erotyzmu niż cały ten wiersz Leśmiana.

I tak się zastanawiam, czy gdybym napisał o tym jakiś erotyk, to czegoś bym w ten sposób potężnie nie sknocił…

 

 

---

tagi: wino maliny 

	betacool
	17 września 2017 11:24

22     3395    8 zaloguj sie by polubić