Niedzielne cudka z Beta-ogródka

Notka Marcina, dotycząca krainy prawicowych grzybów zalatuje niestety pleśnią. To znaczy nie tyle notka, ile sprawy związane z leśnym runem w krajach, gdzie niby wszystko wolno, ale jednak nie wszystko.

W tych postępowych państwach, jak się stwierdzi, że człowiek jest starym grzybem, to można go skosić równo z trawką. Ale jak grzyb jest grzybem, to już go tknąć nie wolno.

Ostatni tydzień opiekowałem się ojcem, który w humanitarnym systemie holenderskim robiłby już pewnie za społecznego szkodnika, uporczywie utrzymującego się przy życiu i rozsadzającego ichniejszy system ubezpieczeniowy i leczniczy. A my tu w sposób staroświecki i konserwatywny cieszyliśmy się swoją obecnością, spacerami i pięknym światem.

Może tata wkrótce nie o wszystkim będzie pamiętał (bo Alzheimer sprawił, że nie jest pamiętliwy), ale życie i cieszenie się chwilą, to też jest ponoć wielka życiowa sztuka, więc my się nimi cieszyliśmy.

Dwa dni temu moja mama wróciła z sanatorium, a to oznaczało, że mam chwilę na rzeczy bardziej intensywne niż spacer po alejce nad jeziorem. Postanowiłem, że zrobię to, czego porządnie nauczył mnie tata - pojadę na grzyby.

Sezon na grzyby powoli się kończy, ale sam spacer po lesie też jest nie do pogardzenia.

Ech, w takich brzeźniakach,  jak się uważnie porozglądać, to i pod koniec października można co nieco wypatrzeć.

Jesień była sucha, a jak w lesie jest sucho, to grzybów nie szuka się w głębi lasu, ale przy drogach i przesiekach, gdzie obficie osadza się rosa i docierają nawet skąpe opady.

Późna jesień nie sprzyja odnajdywaniu, tego co i tak niełatwo znaleźć. Opadłe liście i igliwie na pewno sprawy nie ułatwiają.

Niektórych grzybów jednak przeoczyć prawie nie sposób. Ciemny pomarańcz widać nawet z wielu metrów.

Co bystrzejsi grzybiarze od razu zauważą, że na zdjęciu widać drugiego grzybka.

Jednak, jeśli się bardziej pogrzebało, to okazało się, że jest jeszcze lepiej niż widać na pierwszy rzut oka.

Dwa plus dwa.

Dla lewicowych progresistów z Holandii też mogę zadedykować grzyba.

Niech się gamonie ponapawają barwą i wonią wabiacą muchy.

A my cieszmy się tym co jeszcze normalne. Zachowajmy pamięć o normalności i pamiętajmy o tym co ważne. Nawet wtedy, gdy niektórym z nas, pamięć czasami szwankuje...

	betacool
	27 października 2019 16:16