makulektura.pl

 

Wodorosty i pasożyty, czyli kapitan Żbik na tropie dziwnych zależności.

Makulektura nr 42

Feliks Młynarski, Wspomnienia, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971

 

***

„Farba „Stega” odstręcza wodorosty ale przyciąga pasożyty”

Kapitan Żbik

 

Dawno temu przeczytałem komiks z kapitanem Żbikiem w roli głównej p.t. ”Wodorosty i pasożyty”. Byłem wtedy jeszcze szczawiem, który chwytał większość fabuły „Koziołka Matołka”, ale ledwie połowę żartów z komiksów o Tytusie, Romku i A’tomku. Nie możecie więc się dziwić, że z komiksów o kapitanie Żbiku pewne treści przebijały się do mnie wyjątkowo długo. W przypadku rzeczonego tytułu, w ogóle nie mogłem zatrybić o co chodzi z tymi pasożytami.

Wodorosty były proste i podane przez autora na tacy, bowiem fabuła dotyczyła wynalezienia genialnej polskiej receptury na farbę antykorozyjną do malowania okrętów. Rzeczona farba miała tę wspaniałą cechę, że odstręczała wodorosty. Ale kapitan Żbik w ostatnim zdaniu pierwszej części tej komiksowej opowieści rzucił zdanie, że przyciąga ona pasożyty. Przez dłuższy czas wydawało mi się, że ta farba była po prostu obarczona dużą wadą, bo pasożyty (wiedziałem o tym z lekcji biologii) to stworzenia dużo groźniejsze niż niewinne wodorosty. Gdzieś tam kołatały mi się myśli, że te pasożyty mogłyby przeżreć kadłub takiego okrętu, albo go wyraźnie osłabić. Cały czas czułem pewne zaniepokojenie, bo o recepturę do tej farby szła ostra walka i to na arenie międzynarodowej, a przecież wielkie zagraniczne trusty nie mogły się bić i próbować osaczać polskiego inżyniera z powodu jakiegoś bubla, który przyciąga pasożyty.

Dopiero jakiś czas później usłyszałem w telewizji, że istnieje coś takiego jak pasożytnictwo społeczne i wówczas dotarł do mnie metaforyczny kontekst owej żbikowej sentencji. Słowem, farba była doskonała, a rzeczy doskonałe przyciągają byty paskudnie niedoskonałe, czyli wszelkiej maści męty i pasożyty.

Tu możecie sobie prześledzić, jak brnąc przez meliny lokalnej żulerni, dzielny milicjant dochodzi do owej niezwykłej sentencji i zbliża się do wytropienia struktur międzynarodowego jądra ciemności.

https://pl.scribd.com/document/4938185/Kapitan-%C5%BBbik-40-Wodorosty-i-paso%C5%BCyty

Tyle tytułem wstępu.

Całkiem z kolei niedawno, zerkając to tu to tam, dotarłem do fragmentów pewnego tekstu zamieszczonego na portalu „W polityce”.

https://wpolityce.pl/polityka/402252-daniel-pipes-dlaczego-polsce-nie-grozi-islamizacja

Przemknął on cichutko, nikt się jakoś nim specjalnie nie przejął, a przecież jak głosi nagłówek artykułu, o którym mowa, był to tekst ważny.

Ja chcąc dostrzec jego wagę, przyjrzałem mu się nieco uważniej. Oto co wyłowiłem:

„Polska - podkreśla Pipes - uniknęła wielu problemów spowodowanych napływem uchodźców z krajów muzułmańskich, z jakimi obecnie borykają się państwa Zachodniej Europy.

Wśród powodów uniknięcia przez Polskę tych problemów - amerykański ekspert bliskowschodni wymienia m.in. to, że polskie społeczeństwo „jest społeczeństwem zhomogenizowanym, ze szczególną historią np. przez ponad wiek Polska zniknęła z mapy”.

Jednak, zdaniem Pipesa, najważniejszym powodem jest to, że „Polska weszła +późno do tej gry+, dlatego mogła wyciągnąć wnioski z olbrzymich błędów popełnionych przez jej sąsiadów i zdecydowała się ich nie powtórzyć”.

Dlatego, podczas gdy inne państwa poczynając od Włoch, będą się starały kontrolować swoje granice i wyrzucić nielegalnych imigrantów, co będzie prowadziło do wzrostu napięcia, zamieszek i przemocy, Polska - zdaniem Daniela Pipesa - jak i inne państwa byłego bloku sowieckiego, „przeczeka ten kryzys, a nawet będzie miejscem schronienia dla mieszkańców państw Europy Zachodniej”.

Według Pipesa, Polska stanie się takim docelowym miejscem schronienia szczególnie dla rencistów a także „dla Żydów z Zachodniej Europy, którzy coraz częściej są celami ataków w Europie Zachodniej i coraz bardziej (czują się) bezpieczni w Polsce”.

Tak jak z pewnością w najbliższym czasie nie dojdzie do rechrystianizacji UE, tak samo Polska z pewnością nie zostanie zislamizowana

—konkluduje Daniel Pipes w portalu „The Washington Times”.

Przyznam się Wam, że gdy ten artykuł przeczytałem, to od razu przypomniała mi się zapamiętana na całe życie sentencja kapitana Żbika i próbowałem ją metaforycznie na ten tekst Pipesa przetransponować.

Przyznam, że nie jest to łatwe. Zakładając bowiem, że nasz lokalny wynalazek odstraszył wodorosty (uchodźców) i stał z tego powodu towarem atrakcyjnym, a jego atrakcyjność zyskała nawet wymiar międzynarodowy, to ani się obejrzymy, a na kark zwalą nam się jakieś pasożyty.

Wielu rzeczy pewien być nie mogę, ale jedno wiem - Kapitan Żbik był zbyt bystrym funkcjonariuszem, by zakwalifikować Żydów z Europy Zachodniej i tamtejszych rencistów jako pasożyty. Idąc tym tropem dochodzę do wniosku, że tak zdefiniowana grupa byłaby w takim razie komiksowym odpowiednikiem uczciwych biznesmenów, którzy ustawili się w legalnej kolejce do nabycia bardzo atrakcyjnego polskiego wynalazku. A stąd można wysnuć bardzo prosty wniosek, że byliby skłonni sporo za ów produkt zapłacić.

Kapitan Żbik jako osoba dociekliwa i zdeterminowana, by zagmatwane sprawy wyjaśniać do końca, sprawdziłby chyba źródło pochodzenia pieniędzy, którymi transakcja będzie opłacona. Jestem przekonany, że dzielny milicjant stwierdziłby, że jest to kasa z gruntu czysta i nigdy i nigdzie nie prana. Kto wie, czy pochodzenie kapitału nie okazałoby się być dla Żbika krystalicznym źródłem, którego strugi uszlachetnione są jednakowoż makroelementami krzywd i cierpienia. Niestety krzywdy i cierpienia mają to do siebie, że gdy się pojawiają to niechybny znak, że stoi za nimi coś z gruntu złego, a kto wie czy nie są to dzielnie tropione przez kapitana Żbika przeklęte pasożyty.

Ta konstatacja może się niektórym wydać nieco przykra, albo okrutna, ale raz już do niej było nam dane dojść. Coś, co jest bowiem w zamyśle i w praktyce bliskie doskonałości, ma wielką moc przyciągania wszelkich niedoskonałości.

Żeby nie zostawiać w Was w pewnej nieokreśloności, proponuję rozciągnięcie naszych rozważań na działalność Georga Sorosa. Za kogo robiłby ten filantrop w naszych „żbikowych” dochodzeniach? Otóż pan Soros jawiłby się chyba jako gość, który handluje bardzo mało chodliwym towarem. Wciska on bowiem farbę, która ewidentnie wodorosty przyciąga. Sprzedaż mało atrakcyjnego produktu jest zadaniem trudnym i kto wie, czy wręcz permanentnie niedochodowym. Bo jak ten produkt zareklamować? Zachwalać to, że statek pokryty złogami wodorostów płynie majestatycznie i wolno i jak pieprznie w górę lodową to dziura będzie mniejsza i mniej przepuszczalna, bo pokryta wodorostami? Musimy jednakże pamiętać, że filantropi i niektóre ustroje (to akurat pamiętam z zajęć z ekonomii socjalizmu) nie kierują się chęcią osiągania zysku, tylko realizacji zaplanowanych celów.

Choć w polityczno-społecznym świecie kapitana nazywałoby się to gospodarką planową, to mam wrażenia, że sam Żbik chwytając takiego naciągacza jak Soros przyklepałby mu raczej, jak pospolitemu cinkciarzowi, tak zwaną „przewalankę na gumkę”. Tak, czy inaczej mam wrażenie, że kapitan Żbik nie wyszedłby z tej historii bez zarzutu antysemityzmu, bo w końcu musiałby jednak stwierdzić, że bogaty Żyd i jednocześnie filantrop może być jednak pasożytem...

Te czysto teoretyczne rozważania pozostawię bez morału. Trochę mi jedynie szkoda, że polscy policjanci nie mają tak filozoficznego podejścia i nie potrafią tworzyć tak uniwersalnych sentencji jak nieoceniony kapitan Żbik.

Ten leciutki tekścik dotyczący starej i z lekka zapomnianej serii komiksów chciałem zakończyć opowiastką o tym jak to się stało, że Feliks Młynarski nie został polskim Sorosem, ale chyba sobie tego oszczędzę. W końcu tym, którzy zaufali mojej rekomendacji sprzed tygodnia i nabyli krążące tu i ówdzie egzemplarze, trzeba zostawić jakiś nie rozpakowany i nie oblizany cukierek.

A ja jeszcze raz zapewniam, że to nie jest jakaś pojedyncza czekoladka ale cała bombonierka.

Więc na koniec jeszcze jedna bombka z tych wspomnień dedykowana tym, którym nie zupełnie obca jest postać Adama Ronikiera (s.432):

„Roniker nie bał się nawet szefa gestapo, do którego w obronie pokrzywdzonych wdzierał się bez uprzedniego meldowania. Doszło do tego, że został aresztowany, ale na szczęście szybko zwolniony (...).

Gdy Niemcy opuszczali ziemie polskie pod naporem ofensywy wojsk radzieckich, Ronikier wyjechał na zachód, gdzie pełnił funkcje nauczyciela w jednej ze średnich szkół polskich (...).

Rok 1940 przyniósł poprawę gospodarczą. Okupant rozkręcał już w swoim interesie przemysł i energicznie popierał odbudowę rolnictwa. Protegował także spółdzielczość. Główna jednak troską było bezrobocie inteligencji w miastach i miasteczkach. Mój bank emisyjny mało mógł temu zaradzić (...). Bezrobotni z konieczności życiowej wprzęgali się w paskarstwo i spekulacje na czarnym rynku. Poważna poprawa zarysowała się dopiero wtedy, gdy zaczęła się rozwijać tajna państwowość. Pierwsza organizowała się konspiracyjna armia. Z kolei przyszły nieco później władze cywilne. Uruchomiono tajne nauczanie. Zjawiła się nielegalna prasa. Akcja propagandowa absorbowała coraz więcej ludzi. Stopniowo kurczyło się bezrobocie inteligencji. Motorem były subsydia dolarowe obficie dostarczane przez rząd na emigracji.. Mimo to kurs dolara wzrastał stale na czarnym rynku. Pieniądze bowiem zarabiane w spekulacjach towarowych zamieniały się na dolary jako rezerwę kapitałową. Przesuwały się za pośrednictwem dolara z czarnych rynków do kas tajnej państwowości. Klęska bezrobocia inteligencji stopniowo łagodniała dzięki temu. Beznadziejność zarobkowa znikała. Uspokajały się umysły przynajmniej pod tym względem”.

W świetle zacytowanego fragmentu i naszych wcześniejszych rozważań możemy chyba stwierdzić, że o dziwo brak poczucia beznadziei u inteligencji to także towar, za który czasami płaci się twardą walutą... Mało tego, gdy towar służy patriotycznemu wzmożeniu młodzieży subsydia były tak obfite, że umysły młodych mocno się wzniecały, a umysły inteligencji wręcz przeciwnie - uspokajały.

Nie wiem jaką sentencję na ten stan rzeczy wymyśliłby kapitan Żbik. Mi nic nie przychodzi do głowy. Może komuś z Was się coś przyplącze.

A „Wspomnienia” Młynarskiego raz jeszcze rekomenduję. To jedna z niewielu moich bezwzględnych rekomendacji.

https://allegro.pl/feliks-mlynarski-wspomnienia-i7433220016.html

---

tagi: feliks młynarski  kapitan żbik  wodorosty  pasożyty  adam ronikier 

	betacool
	6 lipca 2018 23:10

25     2935    11 zaloguj sie by polubić